Ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας δήμου Αθηναίων συνεχίζει τη σειρά δημιουργικών δράσεων που αφορούν στο βιβλίο με τίτλο: «Ας…»., θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να αξιοποιήσουν τα παιδιά τον ελεύθερο χρόνο τους προς όφελος της προσωπικής ανάπτυξης, της δημιουργικής έκφρασης και της ψυχαγωγίας.
Για παιδιά 5 ετών και άνω
Στόχος της δράσης είναι τα παιδιά, όταν έρχονται αντιμέτωπα με νέες προκλήσεις, να μην το βάζουν κάτω. Να προσπαθούν, κι ας αποτύχουν. Ερχόμενοι σε επαφή με τα συναισθήματά μας, μπορούμε να βρούμε λύσεις, αρπάζοντας κάθε ευκαιρία για να ανακαλύψουμε το δικό μας μονοπάτι της γνώσης.
Η Ιστορία των μεταφορών είναι συνυφασμένη με την ύπαρξη της ανθρώπινης ζωής. Οι Άνθρωποι από τα παλιά χρόνια μέχρι σήμερα, χρησιμοποιούν διάφορα μέσα συγκοινωνίας, για να μετακινηθούν οι ίδιοι και να μεταφέρουν τα εμπορεύματά τους. Βελτιώνουν συνεχώς τα συγκοινωνιακά δίκτυα, ώστε τα ταξίδια και οι μεταφορές να γίνονται πιο γρήγορα και με μεγαλύτερη ασφάλεια.
Από τα μέσα συγκοινωνίας άλλα κινούνται στη στεριά, άλλα στη θάλασσα και άλλα στον αέρα. Στη στεριά κινούνται τρένα και τροχοφόρα, όπως τα αυτοκίνητα, τα λεωφορεία, τα φορτηγά, οι μοτοσικλέτες . Με τα θαλάσσια μέσα μεταφοράς ο άνθρωπος εξερευνά τη θάλασσα και τη θαλάσσια ζωή. Είναι ένας τρόπος να διασχίσει κανείς το απέραντο αυτό γαλάζιο στρώμα με πλοία, βάρκες, ταχύπλοα. Οι εναέριες μεταφορές άρχισαν το 18ο αιώνα με την ανακάλυψη του αερόστατου. Το αεροπλάνο άρχισε να χρησιμοποιείται από τον 20ο αιώνα, αλλά η ιδέα να πετάξει ο άνθρωπος είναι πολύ παλιά. Στην Ελλάδα είναι γνωστός ο μύθος για τον Δαίδαλο και τον γιό του Ίκαρο που δοκίμασαν να πετάξουν με φτερά. Άλλα εναέρια μέσα μεταφοράς είναι το υδροπλάνο, το ανεμόπτερο, το ελικόπτερο και τα διαστημόπλοια. Για να κινηθούν τα μέσα συγκοινωνίας, φτιάχνουμε δρόμους, σιδηροδρομικές γραμμές, γέφυρες, τούνελ, λιμάνια, αεροδρόμια, και ελικοδρόμια.
Αφόρμηση – Διαβάζουμε το παρακάτω απόσπασμα από το βιβλίο του Θοδωρή Παπαϊωάννου «Απέναντι», το οποίο βρίσκεται στη συλλογή της Παιδικής Βιβλιοθήκης ΟΠΑΝ Δήμου Αθηναίων Στ. Λαρίσης.
«Ζούσε κάποτε στο δάσος ένα μικρό σκαθάρι. Ο Μέλιος. Είχε χρώμα μαύρο σαν το κάρβουνο, έξι πόδια και δυο δαγκάνες μπροστά, στο κεφάλι του…
Βγήκε από τη φωλιά του, κοίταξε τον γαλάζιο ουρανό κι έβγαλε από το μικρό του σακίδιο το γράμμα της:
Αγαπημένε μου,
Επιτέλους έφτασε η ώρα να συναντηθούμε πάλι. Θα σε περιμένω κάτω από τη βελανιδιά, πέρα απ΄ το ξέφωτο. Άφησε τη χωματένια σου μπάλα στη φωλιά σου, καλέ μου. Θα σε δυσκολέψει στο ταξίδι.
Μελανή
Ο Μέλιος πήρε το μικρό του σακίδιο και ξεκίνησε. Σαν έφτασε, όμως, στην άκρη του ξέφωτου, τον περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη: Μπροστά του απλωνόταν ένας δρόμος! Ένας δρόμος μέσα στο δάσος! Αυτοκίνητα, φορτηγά, λεωφορεία, μηχανές! Χαλασμός!...
- Πώς θα περάσω απέναντι; Αναρωτήθηκε. Στάθηκε και κοιτούσε τον δρόμο σκεφτικός… Αχ, Μελανή, πώς θα’ ρθω να σε βρώ;;! αναστέναξε γλυκά…
Κάθισε τότε ανάμεσα στο βιολετί του πατίνι, το μπλε του ποδήλατο, τα γαλάζια πατίνια-ρόλερ, το πράσινο αλεξίπτωτο, το κίτρινο αερόστατο, την πορτοκαλί μαγική σκούπα, και το κόκκινο ιπτάμενο χαλί, προβληματισμένος.
- Τι τον ήθελαν τον δρόμο καταμεσής του δάσους; Πώς θα περνάμε εμείς τα ζώα απέναντι; Πώς θα βρίσκουμε τους αγαπημένους μας;»
Απέναντι, Θοδωρής Παπαϊωάννου, 2015, Ίκαρος
α) Τι συνέβη στη συνέχεια της ιστορίας; Κατάφερε ο Μένιος να βρεθεί με τη Μελανή; Ποια είναι η γνώμη σας.
……………………………………………………………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………………………………………………………
...................................................................................……………………………………………………….
β) Μπορείτε να ζωγραφίσετε ένα από τα μέσα μεταφοράς, που μπορεί να χρησιμοποίησε ο Μένιος, για να κάνει το ταξίδι, στην παρακάτω κάρτα εδώ
Αν θέλετε, μπορείτε να μας τις στείλετε μέσω email στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε., ώστε να τις δημοσιεύσουμε στα socialmediaτου ΟΠΑΝΔΑ.
